Geschreven door:
Jenny wijk5
Terug Terug naar magazine

Waarom wijkverpleegkundige Jenny altijd de verbinding zoekt

Als mantelzorger voor mijn moeder maak ik aan de zijlijn hetzelfde mee als in mijn eigen werk. In het noorden van het land zijn de problemen om verzorgenden  en verpleegkundigen te vinden voor de wijk niet anders dan bij mij in het midden van het land. De collega’s daar zijn blij als ik af en toe de zorg over kan nemen. Toch handig als je kunt blaas spoelen en dergelijke als dochter.

Ik voel me vaak machteloos omdat ik op bijna 200 kilometer afstand woon en mijn werk veel van me vraagt. Ik regel de financiën, zorg dat er een nieuwe bril komt, ga mee naar specialisten (gelukkig vind mijn moeder dat al die poli bezoeken onnodig zijn). Daarnaast probeer ik ook af en toe iets leuks met haar te doen. En daar genieten we dan beiden van.

Geheugen ons niet zo snel verliest
Mijn schoonvader woont in dezelfde stad als mijn moeder in een kleinschalige woonvorm omdat hij dementie heeft. En wat is het fijn dat we de zorg met vertrouwen aan de verpleging over kunnen laten. We moeten zorgen dat we met regelmaat even bij hem zijn zodat zijn geheugen ons niet zo snel verliest. En hij vindt het fijn op de plek waar hij woont.

Al die dingen die ik privé meemaak raken mijn werk. Er is een deel van mij dochter en schoondochter en een deel is altijd de verpleegkundige. In gesprek met behandelaars en zorgverleners schiet ik altijd in de rol van deskundige. En wel een die voor mijn dierbare opkomt. Daarbij vind ik het belangrijk dat er altijd respect is voor wat die ander doet. Behandel de ander zoals jij behandelt wilt worden. Ook in contact met andere professionals gaat het er om samen te kijken naar wat iemand bereiken wil, wat vindt hij of zijn belangrijk in het leven.

Echt verbinding willen maken
Als zorgen je in het bloed zit, als je echt geinteresseerd bent in de mens en zijn verhaal. Dan is een baan in de zorg het mooiste wat je kunt kiezen. In geen ander beroep mag je zo dicht bij mensen komen. Ben je deelgenoot van hun hun meest kwetsbare momenten. Mag je ze steunen en verder helpen tot ze (hopelijk) het zelf weer kunnen. Als een van de waarden in je leven is om echt verbinding te maken. Dan kan ik uit het diepst van mijn hart zeggen dat de zorg op welk niveau dan ook bij je past. Als een comfortabel kledingstuk. Trek jij het aan?

Wijkverpleegkundige Jenny Bouma

Jenny wijk5

Deel dit artikel hieronder:

Als mantelzorger voor mijn moeder maak ik aan de zijlijn hetzelfde mee als in mijn eigen werk. In het noorden van het land zijn de problemen om verzorgenden  en verpleegkundigen te vinden voor de wijk niet anders dan bij mij in het midden van het land. De collega’s daar zijn blij als ik af en toe de zorg over kan nemen. Toch handig als je kunt blaas spoelen en dergelijke als dochter.

Ik voel me vaak machteloos omdat ik op bijna 200 kilometer afstand woon en mijn werk veel van me vraagt. Ik regel de financiën, zorg dat er een nieuwe bril komt, ga mee naar specialisten (gelukkig vind mijn moeder dat al die poli bezoeken onnodig zijn). Daarnaast probeer ik ook af en toe iets leuks met haar te doen. En daar genieten we dan beiden van.

Geheugen ons niet zo snel verliest
Mijn schoonvader woont in dezelfde stad als mijn moeder in een kleinschalige woonvorm omdat hij dementie heeft. En wat is het fijn dat we de zorg met vertrouwen aan de verpleging over kunnen laten. We moeten zorgen dat we met regelmaat even bij hem zijn zodat zijn geheugen ons niet zo snel verliest. En hij vindt het fijn op de plek waar hij woont.

Al die dingen die ik privé meemaak raken mijn werk. Er is een deel van mij dochter en schoondochter en een deel is altijd de verpleegkundige. In gesprek met behandelaars en zorgverleners schiet ik altijd in de rol van deskundige. En wel een die voor mijn dierbare opkomt. Daarbij vind ik het belangrijk dat er altijd respect is voor wat die ander doet. Behandel de ander zoals jij behandelt wilt worden. Ook in contact met andere professionals gaat het er om samen te kijken naar wat iemand bereiken wil, wat vindt hij of zijn belangrijk in het leven.

Echt verbinding willen maken
Als zorgen je in het bloed zit, als je echt geinteresseerd bent in de mens en zijn verhaal. Dan is een baan in de zorg het mooiste wat je kunt kiezen. In geen ander beroep mag je zo dicht bij mensen komen. Ben je deelgenoot van hun hun meest kwetsbare momenten. Mag je ze steunen en verder helpen tot ze (hopelijk) het zelf weer kunnen. Als een van de waarden in je leven is om echt verbinding te maken. Dan kan ik uit het diepst van mijn hart zeggen dat de zorg op welk niveau dan ook bij je past. Als een comfortabel kledingstuk. Trek jij het aan?

Wijkverpleegkundige Jenny Bouma

Ons laatste
nieuws

Bekijk alles
Slider Dots