Werken als verpleegkundige in de thuiszorg

Bij Akkolade ontmoeten we geregeld kandidaten die vanuit het buitenland in Nederland zijn komen wonen en hier een nieuwe start willen maken met een baan in de zorg. Zo hebben we ook Beata geholpen aan haar droombaan in de thuiszorg.

Beata (47) werkt ruim 20 jaar als verpleegkundige, waarvan 14 jaar in Polen. Zes jaar geleden besloot ze om, samen met haar gezin, naar Nederland te verhuizen. Gedreven als ze is, deed Beata er alles aan om haar vak ook hier uit te kunnen voeren. Nu werkt ze zo’n vier jaar met veel plezier in de thuiszorg. Hoe heeft zij dit aangepakt? En welke uitdagingen kwam zij als Poolse vrouw tegen in Nederland?

Wat is de reden dat je in Nederland bent komen wonen?
”Mijn man werkte al die tijd al in Nederland en in de weekenden kwam hij thuis. Dit was voor ons, maar ook voor de kinderen, geen leven. De kinderen hadden het er moeilijk mee dat hun vader doordeweeks niet thuis was. Zes jaar geleden hebben we samen besloten om hier naartoe te verhuizen. Ik had het er in het begin moeilijk mee, maar nu vind ik het heerlijk. Ik ben helemaal gewend en ik ben blij dat ik de Nederlandse taal zo goed spreek.”

Je hebt veel ervaring in de zorg in Polen. Kun je iets vertellen over de zorg daar en welke verschillen er zijn met de zorg in Nederland?
”Er zijn kleine verschillen. Ik zeg altijd maar zo: lichaam is lichaam. Een groot verschil met daar is dat we In Polen geen thuiszorg kennen. Daar is het normaal dat je zorgt voor je familieleden: het kan dus ook heel eenzaam zijn als je oud bent.

Toen ik in Nederland kwam, leek het alsof ik helemaal opnieuw moest beginnen. Ik kende de thuiszorg eigenlijk niet. Verder moest ik in het begin heel erg wennen aan de verantwoordelijkheid die ik hier in Nederland kreeg als verpleegkundige. In Polen is het zo dat we alles met de huisarts moesten bespreken, we werkten dus eigenlijk in opdracht van de arts. Hier werk je samen.”

Wat waren voor jou de grootste obstakels om hier te kunnen werken?
"Aan het begin was dat zeker de taal. Toen we hierheen kwamen, heb ik 8 maanden een intensieve taalcursus gevolgd. Na die 8 maanden dacht ik dat ik het onder de knie had, maar toen moest ik het geleerde toepassen in de praktijk… Dat was heel lastig. Tijdens de taalcursus, kreeg ik alleen ABN en de docenten spraken duidelijk en langzaam, maar in de praktijk is het zo anders: zo praat de een te snel en de ander niet duidelijk genoeg. Dan heb je ook nog te maken met verschillende dialecten. Maar goed, ik heb mezelf vooral kunnen redden door met handen en voeten te praten en achteraf gezien vind ik het niet erg. Ik wilde persé mijn werk doen. 

Ik weet nog goed dat ik in het begin vaak meeliep met een collega en omdat ik de taal niet goed sprak, had ik altijd een notitieboekje bij me. Ik luisterde goed naar mijn collega en schreef soms letterlijk de zin over in mijn boekje. Ik ging de zinnen uit mijn hoofd leren en paste ze toe in dezelfde situatie. We hebben er veel om gelachen.”

Toen je in Nederland kwam werken, moest je ook BIG geregistreerd zijn. Hoe heb je dat aangepakt?
“De opleiding Verpleegkunde in Polen is anders. Daar heb je bijvoorbeeld alleen de middelbare school, gevolgd door de universiteit. Hier heb je vijf verschillende niveaus! Doordat ik de universiteit heb gedaan in Polen, kon ik hier gelijk op een goed niveau instappen. Dit heeft mij veel geholpen om mijn BIG-registratie te krijgen. 

Uiteindelijk heeft het toch nog ruim 8 maanden geduurd voordat alles rond was. Zo moest ik al mijn basisdocumenten in Polen laten vertalen, waar ook weer veel tijd overheen gaat. Het kost veel tijd en geduld, dus het is verstandig om zo vroeg mogelijk je BIG-registratie aan te vragen.”

En toen?
“Ik heb eerst een tijdje productiewerk gedaan met Poolse mensen, maar dit was echt een ramp. Toen mijn BIG-registratie rond was, ben ik gelijk gaan solliciteren naar een baan in de zorg. De eerste gesprekken waren eng, want ik sprak de taal niet goed. Gelukkig keken de werkgevers erdoorheen. Ik heb destijds twee banen tegelijk gehad, gewoon om er weer ‘in te komen’.”

Wat heeft Akkolade voor jou betekent?
“Ik werkte hier en daar in de thuiszorg, dus ik had al wat ervaring in de thuiszorg en ik wilde hier ook graag in verder. Ik had alleen geen routes die ik met de fiets kon doen, en dat was eigenlijk wel wat ik graag wilde. Ik besloot om me verder te oriënteren en zo kwam ik in contact met Akkolade. Ze hebben mij zo goed geholpen en wat ik vooral erg fijn vond, was dat ze goed naar mijn wensen luisterde. Hierdoor heb ik de baan kunnen vinden die helemaal bij mij past en daar ben ik Akkolade enorm dankbaar voor.”

Inmiddels werk je al een tijdje in de thuiszorg. Wat maakt het werken in de thuiszorg zo leuk?
“Ik vind werken in de thuiszorg geweldig. Voor mij is het echt fijn dat ik zelfstandig kan werken, ofwel zelfstandig in een team. Daarnaast vind ik het prettig dat ik vaste cliënten heb. Ik ken de mensen en ze hebben veel vertrouwen in mij. Daardoor weet ik ook goed hoe ik met ze moet omgaan en heb ik snel door wanneer er iets niet goed is. Er zijn ook dagen dat ik alleen langs ga om te vragen hoe het gaat. Soms is dat net het stukje wat hun dag weer een beetje mooier maakt. 

Natuurlijk ben je veel aan het verzorgen, maar we kletsen ook veel. Ze vertellen me vaak persoonlijke verhalen en dat is leuk. Naast dat ik voor mijn cliënten zorg, houd ik me ook bezig met de omgeving van de cliënt: zo heb ik veel contact met familieleden en andere disciplines. Ja, de thuiszorg is voor mij het mooiste vak wat er bestaat.”

Wat zou anderen helpen om makkelijk aan een baan te komen in Nederland?

“Het is een kwestie van echt willen. Ik heb mijn best gedaan te komen waar ik nu sta en natuurlijk had ik geluk met mijn opleiding, maar ook met een ander niveau kan je goed doorgroeien. 

Hetzelfde geldt voor de Nederlandse taal. Ik ontmoet wel eens andere mensen die moeite hebben met de Nederlandse taal. Zij geven dan aan dat zij niet veel geld hebben om een Nederlandse taalcursus te volgen en daarom niet de stap durven te zetten om bijvoorbeeld in de zorg te gaan werken, maar je hebt je ook veel andere gratis initiatieven zoals het ‘Taalcafé’. Hier ben ik vaak geweest. Je komt dan met meerdere mensen samen en gaat gewoon met elkaar in gesprek. Het is geen school met grammatica. Zo heb ik snel Nederlands geleerd. Maar... over het algemeen denk ik dat je met de basis al heel ver komt in de thuiszorg. En weet je wat het is? Heel veel mensen zitten eenzaam thuis. In het begin praatte ik niet veel en liet ik mijn cliënten juist veel vertellen. Ze willen gehoord worden en als ik ze het gevoel kan geven dat ze ertoe doen, dan kan mijn dag niet meer stuk. Dan is de taal niet belangrijk.”

Werken in de zorg
Wil jij, net zoals Beata, met veel passie in de zorg werken? Wij investeren graag in jouw toekomst! We vinden het belangrijk dat jij gelukkig in je werk bent. Wij denken graag met je mee over je toekomst. Benieuwd geworden? Bekijk onze vacatures in de zorg of vraag gratis loopbaanadvies aan.