Werken op de zorgboerderij, (ont)zorgen in de zorg
Ik ontmoet Marijtje op een bijeenkomst van onze lokale bank die gaat over de ontwikkelingen binnen de agrarische wereld. Tijdens dit gesprek vertelt ze dat ze als verzorgende IG niveau 3 inmiddels alweer een paar jaar werkt op een zorgboerderij en ze de ambitie heeft ooit op hun eigen boerderij een eigen zorgboerderij te starten. Ruim een week na de betreffende dag, ontmoet ik haar op de locatie waar ze werkzaam is en mag ik meekijken naar hun manier van (ont)zorgen.
De locatie is op zich is al erg bijzonder. In een voormalig klooster heeft men een aantal ruimten ingericht voor deze zorgboerderij. De sfeer van het klooster is echter nog duidelijk voelbaar en zichtbaar met een grote keuken; granieten aanrecht en een hele grote tuin om rond te wandelen.
Iedere dag komen er ongeveer 7 – 9 cliënten met vooral PG problematiek. De dag begint rond 9 uur: met koffie en een lekker koekje; de krant wordt voorgelezen en nieuwtjes uitgewisseld. Daarna is het tijd voor een frisse neus en het doen van de (kleine) boodschappen voor de warme maaltijd. Met Jan praat ik tijdens deze wandeling over zijn verleden. Hij was docent en gaf lessen kunstgeschiedenis aan de vakschool in een naburig dorp. Helaas is zijn wereld sterk veranderd doordat hij zoals hij dat zelf noemt ‘in zijn hoofd niet meer zo goed is’. Hij is sinds kort op de zorgboerderij en hij vertelt dat hij daar graag is. Verder zegt hij: het is ook fijn voor mijn vrouw dat ik hier af en toe ben’.
De cliënten helpen met de voorbereiding van de warme maaltijd door het schillen van de aardappelen / snijden van groenten etc. Sommige snijden meer kapot dan dat het oplevert; ook dat is goed. Het gaat erom dat je mee doet. Terwijl Anne en Alie (beiden werkzaam als vrijwilliger; de eerste was in het verleden werkzaam als verpleegkundige niveau 4) gaan koken, ga ik samen met Frans en anderen gezellig “pim pam pet” spelen. De verhalen komen naar boven over Frans die in het verleden een goede fotograaf was en meer. Tijdens het spel blijkt de goede sfeer in de groep; ook nu gaat het erom dat iedereen het gezellig heeft en foutieve antwoorden zijn er niet.
Het is bijna half één en tijd voor de warme maaltijd. Aan een gezellig gedekte tafel heeft iedereen zijn plekje. Even een moment van stilte, vervolgens worden de borden gevuld en wordt er heerlijk gegeten. Na de warme maaltijd is het tijd voor een dutje en ga ik weg met een tevreden gevoel over deze manier van zorg.
Het is indrukwekkend om te zien hoe blij deze cliënten zijn; hoe er op een bijzondere manier inhoud wordt gegeven aan hun dag en dat Marijtje als zorgprofessional samen met een tweetal vrijwilligers er nog steeds naar streeft om “mensen in hun kracht te zetten”.
(Ont)zorgen in de zorg; een mooi alternatief.
Deel dit artikel hieronder:
Ik ontmoet Marijtje op een bijeenkomst van onze lokale bank die gaat over de ontwikkelingen binnen de agrarische wereld. Tijdens dit gesprek vertelt ze dat ze als verzorgende IG niveau 3 inmiddels alweer een paar jaar werkt op een zorgboerderij en ze de ambitie heeft ooit op hun eigen boerderij een eigen zorgboerderij te starten. Ruim een week na de betreffende dag, ontmoet ik haar op de locatie waar ze werkzaam is en mag ik meekijken naar hun manier van (ont)zorgen.
De locatie is op zich is al erg bijzonder. In een voormalig klooster heeft men een aantal ruimten ingericht voor deze zorgboerderij. De sfeer van het klooster is echter nog duidelijk voelbaar en zichtbaar met een grote keuken; granieten aanrecht en een hele grote tuin om rond te wandelen.
Iedere dag komen er ongeveer 7 – 9 cliënten met vooral PG problematiek. De dag begint rond 9 uur: met koffie en een lekker koekje; de krant wordt voorgelezen en nieuwtjes uitgewisseld. Daarna is het tijd voor een frisse neus en het doen van de (kleine) boodschappen voor de warme maaltijd. Met Jan praat ik tijdens deze wandeling over zijn verleden. Hij was docent en gaf lessen kunstgeschiedenis aan de vakschool in een naburig dorp. Helaas is zijn wereld sterk veranderd doordat hij zoals hij dat zelf noemt ‘in zijn hoofd niet meer zo goed is’. Hij is sinds kort op de zorgboerderij en hij vertelt dat hij daar graag is. Verder zegt hij: het is ook fijn voor mijn vrouw dat ik hier af en toe ben’.
De cliënten helpen met de voorbereiding van de warme maaltijd door het schillen van de aardappelen / snijden van groenten etc. Sommige snijden meer kapot dan dat het oplevert; ook dat is goed. Het gaat erom dat je mee doet. Terwijl Anne en Alie (beiden werkzaam als vrijwilliger; de eerste was in het verleden werkzaam als verpleegkundige niveau 4) gaan koken, ga ik samen met Frans en anderen gezellig “pim pam pet” spelen. De verhalen komen naar boven over Frans die in het verleden een goede fotograaf was en meer. Tijdens het spel blijkt de goede sfeer in de groep; ook nu gaat het erom dat iedereen het gezellig heeft en foutieve antwoorden zijn er niet.
Het is bijna half één en tijd voor de warme maaltijd. Aan een gezellig gedekte tafel heeft iedereen zijn plekje. Even een moment van stilte, vervolgens worden de borden gevuld en wordt er heerlijk gegeten. Na de warme maaltijd is het tijd voor een dutje en ga ik weg met een tevreden gevoel over deze manier van zorg.
Het is indrukwekkend om te zien hoe blij deze cliënten zijn; hoe er op een bijzondere manier inhoud wordt gegeven aan hun dag en dat Marijtje als zorgprofessional samen met een tweetal vrijwilligers er nog steeds naar streeft om “mensen in hun kracht te zetten”.
(Ont)zorgen in de zorg; een mooi alternatief.
