Wijkverpleegkundige Jenny: Is het leuk om in zomer te werken? Ja!
Dat is een vraag die ik mezelf regelmatig stel de afgelopen tijd. De vakanties zijn begonnen en tot nu toe valt het mee. De beruchte week 30 t/m 32 moeten nog komen. Maar ook nu merk ik dat het een behoorlijke aanslag is op onze flexibiliteit en ons uithoudingsvermogen. Teams waar al vacatures open staan, zoals ons PG team, waar dan ook nog eens twee met zwangerschapsverlof en ziekte is. Als dan medewerkers met vakantie gaan hou je niets meer over. Hoe bied je dan nog kwaliteit en vertrouwdheid bij clienten die dat nodig hebben? We schuiven routes in elkaar, werken diensten in andere teams, zelfs in andere gemeente als dat nodig is.
Hoe gelukkig ik mij mag prijzen
Hoe gelukkig mag je je dan prijzen als ieder teamlid bereid is zich maximaal in te zetten om met elkaar de clienten zorg te geven. Ik prijs me gelukkig dat in mijn team en de andere teams in de gemeente waar ik werk dat de mentaliteit is. En wat fantastisch als mensen creatief durven zijn in het zoeken naar oplossingen. Dat familie en mantelzorgers extra inzet tonen en soms alles overnemen omdat andere clienten dan onze zorg kunnen ontvangen.
Er zijn natuurlijk ook altijd mensen die zeggen “ik werk altijd maar 1 weekend in de maand” of “ik werk parttime en hoef dus niet zoveel diensten in te vullen”. En wat heb ik daar een moeite mee als ik zie hoe anderen met een contract van 12 uur in deze periode soms wel 36 uur werken. Hoe mensen die 36 uur contract hebben rustig 48 uur in de week werken. Ik kan er niets aan doen dat ik dan denk“ wat oncollegiaal”. Als we met elkaar alles delen, ook eerlijk bent in wat je nog kunt dan is het mogelijk om goed voor een ander en goed voor jezelf te zorgen.
Dat is waarschijnlijk hetzelfde als in fictie geloven
Nu denken sommigen dat deze periode voorbij gaat en dat we terug kunnen naar de oude situatie. Dat is waarschijnlijk hetzelfde als in fictie geloven. Nederland krijgt meer mensen die zorg nodig hebben en er zijn minder medewerkers die de zorg kunnen leveren. We zullen dus echt alles anders moeten inrichten. Het begint met je realiseren dat je als zorgmedewerker zorg en verpleging levert. Dat we niet de huishoudelijke hulp, de gezelschapsdame of de fysiotherapeut zijn.
Oftewel we worden betaald om zorg te leveren. De fysiotherapeut gaat ook niet onze klanten wassen, dus wij ook geen spieroefeningen doen met onze clienten. “Schoenmaker hou je bij je leest”. En heb jij wel eens een huisarts gezien die het vuil buiten zet of de krant haalt? Waarom doen sommige zorgmedewerkers dat dan wel? Als we bij iedere klant waar we 5 minuten meer besteden door dit soort dingen die tijd er af halen, dan kunnen we een klant extra helpen in een route. En we zullen, hoe moeilijk ook, het gesprek met de klant moeten voeren. We kunnen niet blijven voortgaan in de weg van de afgelopen jaren. Maar we blijven staan voor kwaliteit en deskundigheid.
En mijn antwoord? Ja het is nog steeds leuk, want werken met en voor mensen is het mooiste wat er is.
Deel dit artikel hieronder:
Dat is een vraag die ik mezelf regelmatig stel de afgelopen tijd. De vakanties zijn begonnen en tot nu toe valt het mee. De beruchte week 30 t/m 32 moeten nog komen. Maar ook nu merk ik dat het een behoorlijke aanslag is op onze flexibiliteit en ons uithoudingsvermogen. Teams waar al vacatures open staan, zoals ons PG team, waar dan ook nog eens twee met zwangerschapsverlof en ziekte is. Als dan medewerkers met vakantie gaan hou je niets meer over. Hoe bied je dan nog kwaliteit en vertrouwdheid bij clienten die dat nodig hebben? We schuiven routes in elkaar, werken diensten in andere teams, zelfs in andere gemeente als dat nodig is.
Hoe gelukkig ik mij mag prijzen
Hoe gelukkig mag je je dan prijzen als ieder teamlid bereid is zich maximaal in te zetten om met elkaar de clienten zorg te geven. Ik prijs me gelukkig dat in mijn team en de andere teams in de gemeente waar ik werk dat de mentaliteit is. En wat fantastisch als mensen creatief durven zijn in het zoeken naar oplossingen. Dat familie en mantelzorgers extra inzet tonen en soms alles overnemen omdat andere clienten dan onze zorg kunnen ontvangen.
Er zijn natuurlijk ook altijd mensen die zeggen “ik werk altijd maar 1 weekend in de maand” of “ik werk parttime en hoef dus niet zoveel diensten in te vullen”. En wat heb ik daar een moeite mee als ik zie hoe anderen met een contract van 12 uur in deze periode soms wel 36 uur werken. Hoe mensen die 36 uur contract hebben rustig 48 uur in de week werken. Ik kan er niets aan doen dat ik dan denk“ wat oncollegiaal”. Als we met elkaar alles delen, ook eerlijk bent in wat je nog kunt dan is het mogelijk om goed voor een ander en goed voor jezelf te zorgen.
Dat is waarschijnlijk hetzelfde als in fictie geloven
Nu denken sommigen dat deze periode voorbij gaat en dat we terug kunnen naar de oude situatie. Dat is waarschijnlijk hetzelfde als in fictie geloven. Nederland krijgt meer mensen die zorg nodig hebben en er zijn minder medewerkers die de zorg kunnen leveren. We zullen dus echt alles anders moeten inrichten. Het begint met je realiseren dat je als zorgmedewerker zorg en verpleging levert. Dat we niet de huishoudelijke hulp, de gezelschapsdame of de fysiotherapeut zijn.
Oftewel we worden betaald om zorg te leveren. De fysiotherapeut gaat ook niet onze klanten wassen, dus wij ook geen spieroefeningen doen met onze clienten. “Schoenmaker hou je bij je leest”. En heb jij wel eens een huisarts gezien die het vuil buiten zet of de krant haalt? Waarom doen sommige zorgmedewerkers dat dan wel? Als we bij iedere klant waar we 5 minuten meer besteden door dit soort dingen die tijd er af halen, dan kunnen we een klant extra helpen in een route. En we zullen, hoe moeilijk ook, het gesprek met de klant moeten voeren. We kunnen niet blijven voortgaan in de weg van de afgelopen jaren. Maar we blijven staan voor kwaliteit en deskundigheid.
En mijn antwoord? Ja het is nog steeds leuk, want werken met en voor mensen is het mooiste wat er is.
