Wijkverpleegkundige Jenny: Wie heeft de regie?

Jenny werkt als wijkverpleegkundige in de thuiszorg. Een bewuste keuze van Jenny om daarvoor te gaan. Als gastblogger deelt ze graag haar ervaringen met jou. Ook gastblogger worden? Neem dan contact met ons op! 

Meneer D is een cliënt, die al lange tijd bij ons in zorg is. Een van zijn kinderen is al die tijd ( ook toen zijn vrouw nog bij ons in zorg was) onze eerste contactpersoon geweest. Half jaarlijkse gesprekken over de zorg waren met meneer en kind samen. Nu is meneer even opgenomen geweest in het ziekenhuis. Vanuit het ziekenhuis is hij weer bij ons aangemeld omdat hij terminale zorg nodig heeft. Dit is niet complex, maar andere factoren maakten het wel complex. Er blijken meer kinderen te zijn. Onze contactpersoon is ineens niet meer in beeld. Een ander kind heeft meneer thuisgehaald omdat meneer dat wilde. De contactpersoon wilde meneer naar een hospice laten gaan. De strijd hierover werd in het ziekenhuis gestreden waar beveiligingspersoneel en raad van bestuur aan te pas zijn gekomen. En nu is meneer dus thuis en gaan wij weer zorg verlenen.

Mijn collega heeft gesprek gedaan om de zorg te bepalen ( mijn cliënt maar na het overlijden van mijn vader de week ervoor ging mij dit emotioneel nog niet lukken). Tot zover ging het goed. Maar kort daarna werd er gebeld door de contactpersoon. " hoe is het met mijn vader? Ik krijg niets meer te horen en mag er niet komen". Degene die de telefoon beantwoorde heeft de vraag aan ons doorgegeven. 

Raakt ons gevoel
Juridisch gezien mogen we de contactpersoon informatie geven. Dat wilden we dus ook wel doen. Vervolgens kregen we een onprettig telefoontje van de zoon die nu bij cliënt in huis was " jullie moeten zorgen dat dat niet meer kan, anders gaan we de zorg door een andere organisatie laten leveren." Mijn collega gaf terug dat ze zou uitzoeken wat mogelijk is en dat ze terug zou bellen. Waarna we samen in overleg gingen. 

Het lastige is dat je de cliënt zo goed kent en dat je hem gunt dat hij tot zijn dood zorg krijgt van mensen die hij kent en waar hij toch vertrouwt bij voelt. Het is een ethisch dilemma en raakt ons gevoel. Wij hebben moeite met het feit dat er ruzie gemaakt wordt rond een stervende mens. Maar daar kunnen we ons niet in mengen. Juridisch gezien hebben wij te maken met de contactpersoon die bij ons geregistreerd staat. Maar als we bij de cliënt zijn is er alleen die andere persoon.

Dilemma
Ik besluit de contactpersoon te bellen en aan te geven dat we met een dilemma zitten. "Wij willen graag de zorg blijven leveren maar dat kan alleen als u stopt als eerste contactpersoon". Deze heeft begrip, moet er even over nadenken en belooft de volgende ochtend terug te bellen. De volgende ochtend treft mijn collega nog weer een ander kind bij meneer. Deze geeft aan dat meneer wil dat wij de zorg blijven leveren. Desgewenst wil ze meneer nog wel even vragen zodat hij het zelf tegen ons kan zeggen.

Meneer vertelt dat hij graag onze zorg wil en het aanwezige kind mag afspraken met ons maken. Zo stelt mijn collega een passend zorgplan op en maakt afspraken waarna e.e.a. ondertekent wordt. Collega geeft subtiel aan dat verdere communicatieproblemen binnen de familie niet aan ons zijn. Dat wij komen om goede zorg aan meneer te geven en dat dit iets is wat ons verbind omdat alle betrokkenen meneer een rustig levenseinde gunnen.

Daarna is het stil gebleven naar ons toe. We hebben met de kinderen de client de zorg kunnen geven die hij nodig had, zodat hij vredig ingeslapen is.